The Tao of Lao

De avond na mijn laatste bericht vertrokken we vanuit Pai naar het plaatsje Huay Xai bij de grens van Laos. Het was weer een heftige rit, de chauffeur reed echt als een gek en na een rit van van 6 uur kwamen we om 2 uur s'nachts aan in ons hotel waar we de volgende ochtend om 7 uur gewekt werden om naar de slowboot te gaan. Maar we waren kapot en dus toe aan een kort nachtje slaap.

De volgende ochtend werden we inderdaad gewekt en zowaar Tim en ik waren de eerste die klaar stonden om te gaan ontbijten. Het ontbijt was bij een restaurantje verderop. Daarna was het nog best een geregel met het visum en de uit check stempel van Thailand, maar uiteindelijk kwamen we om 12 uur bij de slowboot.Toen we instapten dachten we ow leuk we lopen helemaal door naar achter dan kunnen we gezellig met z'n alle zitten. Dat hebben we geweten dat was namelijk in dezelfde ruimte als de motor van de boot en dus een ontzettende herrie. Maar op een boot moet je roeien met de riemen die je hebt en al snel vonden wij een mini dekje van 2,5 vierkante meter waar we gezellig met z'n tienen hebben gezeten. Sharron (een van de israelische meisjes) is een make-up artist van de Israelische "goede tijden, slechte tijden" en al snel was haar beauty salon geopend en werden onze nagels gelakt en wenkbrauwen geepileerd. Heerlijk zo'n behandeling aan boord van de slowboot. Het uitzicht op de slowboot is zo mooi, je zou letterlijk de hele dag achter elkaar foto's kunnen maken. Maar zoals een koude douch kan wennen, kan ook mooie natuur wennen, zeker als je 7 uur op een boot zit. Na een tukje om de vorige nacht een beetje bij te slapen, genieten van het uitzicht, mooie foto's maken, een prachtige zonsondergang en een borrel uurtje met pringels en cola kwamen we om 19 uur aan in Pak Beng. Nadat we een hotel hadden gevonden gingen we met de hele groep uit eten. Echt heel gezellig. Ik had een heerlijk gerecht met rijst, kerrie en ananas en een verfrissende lemon shake toen we plotseling het gevoel kregen alsof we weer op de boot zaten. Omdat we in een restaurant in een huis op palen zaten dachten we eerst even dat we misschien te zwaar waren voor het restaurant. Maar de eigenaar legde ons uit dat dit een aardbeving was. Toen dacht ik nog wauw wat cool mijn eerste aardbeving, dit is de manier hoe je een aardbeving mee moet maken.

De volgende dag zaten we in een restaurantje en zagen wat een effect de aardbeving in Burma had gehad en keken we wel anders tegen onze aardbeving ervaring aan.
Na eindelijk weer eens een lekkere cappucino en een croisant stonden we weer klaar voor een nieuwe dag slowboot. Deze dag was nog langer dan de vorige een ook al is het uitzicht super mooi het is wel echt een lange reis. Na 9 uur varen kwamen we aan in Luang Prabang de voormalig hoofdstad van Laos. We vonden snel een hotel en aten een hapje, daarna was iedereen helemaal uitgeteld. Toch nog even langs de night market gegaan (super leuke spulletjes) en toen snel naar bed, heerlijk!

De eerste dag in Luang Prabang koos iedereen even zijn eigen pad. Wij begonnen bij een bijzondere oude tempel Wat Xieng Thong, een sprookjes achtige tempel erg mooi en met een interessante geschiedenis. Daarna hadden we trek en zo kwamen we bij een heerlijk frans restaurantje met eindelijk weer eens echt lekker brood. Hier hebben we de tijd genomen en rustig aan gedaan. Toen we opeens wakker geschud werden door luid getrommel van buiten. Een ritueel van de monnikken. Er waren een hele rij tempels achter elkaar waar ze allemaal tegelijk begonnen te trommelen. Bij elke tempel stonden 2 of 3 monikken te trommelen en de rest van de monikken was allemaal aan het vegen.
(Het vegen in Azie is een ritueel op zich. Mensen vegen het blaadje van de ene naar de andere kant van de straat rapen iets op leggen het weer neer en vegen weer wat, het bijzondere is dat het nooit echt opgeruimd lijkt te worden en dat ze er toch een hele dag mee kunnen vullen). In de avond hebben we heel gezellig met Meike op de foodmarket gegeten en zijn met haar en nog 2 mensen van de slowboot geeindigd bij een grote bar met tuin die Utopia heette. Een goede eerste verkenningsdag.

Zondag 27 maart zijn we naar de prachtige watervallen van Luang Prabang gegaan. Vandaag weer met een wat grotere groep. We kwamen aan bij een beren opvang centrum en al wandelend langs kleine watervalletjes kwamen we dan eindelijk bij een enorme waterval. De hele tocht was echt als een sprookje, heel erg mooi. Daarna zijn Meike, Sharron, Tim en ik nog naar de bovenkant van de waterval geklauterd, echt heel bijzonder om aan de top van zo'n machtig natuur element te staan. s'Avonds de laatste avond met de groep waar we mee reisde omdat een aantal mensen al verder wilde reizen. Een goede afsluiter in de Lao Lao garden met een rare lycee cocktail.

Maandag het begin van de week (al sta je daar hier helemaal niet bij stil) was onze laatste dag in Luang Prabang en hebben we de tempel op de berg bezocht. Nog een laatste keer bij de Night market gegeten. En ik kon het toch niet laten, ik heb weer wat dingetjes gekocht op de markt het is ook allemaal zoooo leuk!
Dinsdag een lange, hele hele lange reis dag in zo'n vreselijke mini bus. Gelukkig was het mijn eerste keer waar ik niet ziek werd. Ik had mijn wageziek pillen dosis verdubbeld, dus was nu echt zo goed als buiten westen. Jammer genoeg was deze chauffeur echt heel dol op zijn toeter en hij had geen toeter zoals in Nederland maar een met een soort echo die knoerd hard begint en dan steeds zachter wordt. Ik was blij toen we in Vang Vieng arriveerde.

Woensdag; Vang Vieng is echt een soort Salou voor oudere mensen. Heel vreemd vond ik persoonlijk. Er is een bepaalde relaxedheid, er zijn overal restaurantjes waar ze de hele dag afleveringen van Friends aan hebben staan of Family guy. Overdag wordt iedereen dronken bij het Tuben (in een grote band over de rivier drijven en stoppen bij barretjes om te drinken) en dat gaat in de avond verder in de kroeg.
Wij hebben ervoor gekozen om te gaan kayakken. Ik had dit nog nooit gedaan, maar nadat we langs een klein watervalletje waren geweest waar ik alleen maar aan het kijken was of de andere niet vielen en wij daardoor bijna zelf vielen. Kreeg ik er een beetje gevoel voor. Het was een hele mooie tocht en leuk om dit met deze mensen te doen. Vlak voor het einde zelfs nog even in de tubing aria geweest. Toen we terug kwamen was Elze aangekomen (het meisje uit Nederland wat we in Chiang Mai hadden ontmoet. Heel gezellig!

De laatste dag van Maart wat gaat de tijd hier snel... Vandaag hebben we city bikes gehuurd om naar the blue lagoon te gaan. We gingen met Elze en Meike en wij Nederlanders denken wat is nou 7 kilometer op de fiets maar op een weg met alleen maar stenen is 7 kilometer best wel een eindje hebben we ontdekt. Na een kleine pauze bij een aardige oude monnik die in Zwolle had gewoond en ons vertelde over het Boedhisme fietste we het laatste stukje. De Lagoon was prachtig een heerlijk rustig plaatsje waar het niet alleen maar om drank draait en eindelijk weer een zonnetje hoera! Heerlijk gezwommen en met een touw in het water geslingerd en van de boom in het water gesprongen (echt weer even kind geweest).
Vrijdag; We vonden het gister zo leuk dat we vandaag weer gaan, nu met Noren en Matthijs.Onze laatste dag met Noren mijn thee vriendinnetje uit Israel. Ik zal haar missen maar het was een mooie laatste dag!

Nu volgen een aantal reis dagen; 2 April terug met het vreselijke busje naar Luang Prabang maar weer niet ziek geworden! De dag erna door naar Nong Khiaw met de boot lekker weer 8 uur varen, onze bijbel the Rough Gide zegt dat dit de mooiste boot tocht in Laos moet zijn en hier is niks over gelogen het is weer fantastisch.

Omdat ik in Nong Khiaw een heel leuk guesthouse weet te vinden, besluiten we hier twee nachtjes te blijven. We zijn nu echt in een minder touristisch gebied gekomen daardoor is er ook minder te doen en komen we aan andere dingen toe. Lekker een spelletje doen, schrijven en de reis verder plannen. De reis die wij willen maken is niet zo gangbaar en daarom is het belangrijk dat je mensen vind om mee te reizen zodat je niet te veel betaald. Nong Khiaw is een klein plaatsje en na een dagje rondhangen en relaxen besluiten we om eens echt zoals de local's een bad te nemen in de rivier. Voor Tim betekend dit niet veel anders dan gewoon een duik nemen alleen dan met zeep, maar vrouwen mogen hier niet in een badpak o.i.d. dus ik moet met kleren in het water en daarna kleddernat met kleren er weer uit, ik vind het maar onhandig en een gedoe (morgen weer gewoon in bikini). Maar goed dit was wel echt even Lao wijze. The Tao of Lao betekend de weg door/van Lao, ik heb namelijk op de boot van Luang Prabang naar Nong Khiaw " de Tao van Pooh" gelezen een heel leuk interessant boekje met stukjes verhaal van Winnie de Pooh maar ook wat oosterste wijsheden heel leuk om me hier in Laos hierin te verdiepen.

Ook al is het heerlijk in Nong Khaiw we kiezen ervoor om door te varen naar Muang Ngoi, een nog iets kleiner en primitiever dorpje in de richting van het Noorden. In dit dorpje vinden we al snel een leuke bungalow voor 30000 kip, we komen er al snel achter waarom het meer primitief is in dit dorpje er is namelijk alleen tussen 6 en 10 uur s'avonds electriciteit. We hebben hier wel een hete douch maar zonder temperatuur regelaar wat blijkbaar inhoudt dat het water zo heet is dat je er ook makkelijk een ei in zou kunnen koken. We kiezen uit eindelijk toch maar weer voor de bucket shouwer. s'Avonds vinden we nog net op tijd de teacher, een local guide die ook leraar engels is. Hij is voor zichzelf begonnen en bied een stuk goedkopere trekkings aan dan de rest van de georganiseerde bureautjes. Toevallig staan er voor morgen al 4 mensen ingeschreven en het lijkt ons wel wat, dus we sluiten ons aan bij het clubje voor een 2 daagse trekking.

Woensdaf 6 April staan we vroeg op omdat we om 9 uur gaan beginnen met de trekking. We zijn zowaar weer als eerst aanwezig. Het begin van de trekking is makkelijk te doen, tim en ik hadden zelfs zoiets van nou dit hadden we ook wel zelf kunnen bedenken, tot we redelijk stijl echt in de jungle belanden onze mister teacher (zoals ik hem bleef noemen omdat ik de hele tijd zijn naam vergat) wist veel te vertellen over allerlei natuur dingetjes. Onderweg kwamen we een man tegen die zelf een hert had gevangen met een speer en zelfs een slang op het pad. Zeer spectaculer allemaal maar het was een heftige tocht en we moesten zuinig aan doen met water. Maar uit eindelijk kwamen we bij het bergdorpje waar we de nacht zouden door brengen. Hier merkte we al snel dat de mensen niet heel erg gewend waren aan buitenlanders. De hele jongen kinderen waren zelfs bang van ons en gingen huilen als ze ons zagen. Gelukkig wende het wel en werden ze al snel minder bang. Maar veel mensen in dit soort dorpjes zien de falanng (buitenlanders) als de franse die veel nare dingen tegen het Lao volk hebben gedaan. Het was een hele bijzondere ervaring. In de avond kwam het hele dorp bij elkaar omdat er 1 tv was geregeld en een videospeler. Na heel veel gefrunnik wat wel een uur duurde, kon de video eindelijk aan. Heel grappig was dat Tim veel ongeduldiger was dan alle kinderen die zaten te wachten op de video. Voor hun was het zo ie zo een bijzondere avond ook als deze niet had gewerkt. Uiteindelijk kwam er een soort optreden van een man en een vrouw die allebei niet heel goed zongen in een soort van bingo hal. Wij snapte er niks van maar het dorp vond het geweldig en bleef nog tot in de kleine uurtjes naar de bingo hal kijken.

De volgende ochtend waren de kinderen al zogewend dat ze zelf mijn loopje met mijn brede heupen gingen imiteren. Ik ging mijn gezicht wassen bij het enige stromende watertje uit het dorp en toen waren er 37 kinderen die kwamen kijken hoe ik mijn gezicht ging wassen. Toen terug gelopen en s'avonds lekker springrolls en shaksuka (een israelisch gerecht) gegeten. Heerlijk bijgekomen en we hebben de blaren in de rivier laten weken.

De laatste dag in Munag Ngoi was weer een spelletjes bijkom dagje. Toen Tim aan zijn middagdutje begon en ik wat ging zitten schrijven kwamen er al snel 2 meisjes kijken wat ik aan het doen was. Ik heb ze toen onze kleurpotloden geleend en papier gegeven en binnen no time was ik omringt door; Mo, Ta , Pawn, Pehl en Mohr. Zij hebben allemaal hele mooie tekeningen gemaakt en die heb ik daarna gekregen. Heel lief. We zaten een beetje in de stress we willen morgen namelijk graag naar Muang Khua met de boot om vandaar door naar Vietnam te reizen alleen we zijn tot nu toe de enige. Als er niet meer mensen komen gaat de boot niet.

Gelukkig waren daar de volgende dag Lucas en Ellie een stel uit oosterijk wat ook op deze manier naar Vietnam wilde en Stan (jongen uit Tsjechie) en een Aziatische tourist. Uiteindelijk na wat onderhandelen konden we voor 100.000 kip (ongeveer 9 euro per persoon) naar Muang Khua, onze voorlopig laatste boot reis in Laos.

We vonden Laos fantastisch, we hebben hier de mooiste dingen van onze reis tot nu toe gezien, maar het is wel moeilijker bereisbaar. Alles is of heel touristisch en de Lao mensen die veel met touristen werken zijn soms niet zo heel leuk. Of je bent in een gebied waar het helemaal niet touristisch is en dan is het weer lastiger om het reizen zelf te regelen en is er geen elktriciteit. Het is daardoor een land van meer extremen maar de prachtige natuur maakt alles goed.



Ondertussen zijn we al in Vietnam tot maximaal 30 April en dan reizen we door Cambodja, naar Thailand om 11 mei vanaf BKK naar Bali te vliegen. Tot de Toa of Vietnam (toch minder catchy).