Van Flores tot bounty eiland

Het is heel, heel, heel lang geleden sinds ik heb geschreven maar time flyes when your having fun. Het is ook lastig verhalen te schrijven voor waarbenjijnu zonder computer.
Ik was gebleven bij het paradijs Samuc Champey, we wilde weg gaan naar Flores en hadden al een busje gevonden maar ik voelde me zo enorm beroerd dat we terug gingen naar ons hostel om een dagje uit te zieken. Tim zorgde super goed voor mij en keek tussendoor El Classico Real Madrid tegen Barcelona. Dat is een hele gebeurtenis hier, bijna iedereen is fan van Bancalona en Messi in het speciaal. Ik kon ze horen juichen vanuit onze kamer. Gelukkig voelde ik me de volgende dag weer een heel stuk beter en nu gingen we dan toch op weg om via Coban naar Flores te gaan. In Coban dachten we nou het gaat zo goed dan kunnen we ook nog wel door naar Sayaxche. Na even zoeken vonden we het busstation van Coban en werden onze tassen binnen now time op een minivan gehesen. Onderweg was het heel warm en er was geen airco dus ik begon me al weer een beetje te voelen als de vorige dag. Na 1,5 uur waren we in de middle of nowhere en zeiden ze dat we over moesten stappen. Onze backpacks waren al van de bus afgegooid dus gingen wij er ook maar uit. Tim ging de rugzakken regelen zodat ik alvast een plekje in de bus kon zoeken. Al snel bleek dat we het verkeerde busje in wilde en toen we omliepen stond daar inderdaad nog een busje.Voor westerse maatstaf zouden hier 15 mensen in passen maar er zaten er al 45 in, nouja zaten sommige hingen eruit. Wat een gedoe, maar we waren bij een tankstation met geen huizen of hostels in de buurt dus wat konden we doen. Na een tijdje zagen we mensen op het dak gaan zitten, wat een goed idee, dus ik klom er ook op. Dat vonden de locals eigenlijk niet zo'n goed idee, maar ik zat en ik ging er niet meer vanaf voor we in Sayaxche waren. Het was heerlijk op het dak, ik was niet meer ziek we hadden een prachtige zonsondergang. Tim en ik waren voor de locals nogal interessant zo bovenop de bus, loco gringos. Na een nachtje slapen in een hotel met grote kamers en lekkere shampoo reizen we weer verder. Eerst naar de overkant van de rivier met de boot en toen nog een uurtje met de bus naar Santa elena en uiteindelijk Flores. Wat een leuk en gezellig eiland is dat. We zijn een dag gaan kayakken op het meer van Flores prachtig en leuk om te doen. Maar we zijn natuurlijk vooral naar Tikal gegaan om de prachtige Maya ruines te bekijken. Tim had zich flink ingelezen en speelde voor gids. Zo liepen we door de jungle wat s'nachts het terein van de jaguar is en honderden jaren geleden de stad van de Maya's en nu overdag van vele toeristen. Het is er veel rustiger dan bij de Tempels van Ankor What, wat betreft de toeristen. Maar de tempels zijn groots, mooi en doen me een beetje aan pyramides denken. Ik stel me voor hoe de maya's in hun mooie gekleurde kleren het tot een levendige stad maakten. Ondertussen horen we de howler monkeys waardoor we ons bewust blijven van de jungle. Tempel IV kunnen we helemaal op klimmen, 68 meter en we hebben een prachtig uitzicht. Tim zegt dat je op heldere dagen helemaal tot Belize kan kijken, t is nu geen heldere dag. We zijn met een early bird tour meegereisd en gaan begin van de middag weer terug. Na even bijkomen en rondhangen op het prachtige Flores, komen we op het centrale plein waar mooie marimba muziek wordt gespeeld, er wordt gedansd, maar er wordt vooral ook gevolleybald en wij mogen meedoen, super leuk.

We vonden Flores te gek en we zouden zo nog een week langer kunnen blijven maar we gaan toch terug met de nacht bus naar Antigua. Bij Hostel Holistico worden we door Sergio met open armen ontvangen en in de middag wordt er zelfs een bbq georganiseerd. In het hostel hangen allemaal foto's van mensen die er hebben geslapen en onze foto hangt al aan de muur. Bij de bbq ontmoeten we veel leuke, nieuwe en oude reizigers maar er is weer veel cuba libre en bier in het spel en na de nachtbus zijn we daar nog niet helemaal op ingesteld. De volgende dag is t zondag en doen we rustig aan. Er zijn weer processies die nog grootser en meeslepender zijn dan de vorige keer. Maandag ochtend gaan we naar het textiel museum, wat echt heel interessant is want hier krijgen we meer achtergrond informatie over de verschillende kleding, haardaracht en de manier van weven. De patronen zijn bijzonder complex en prachtig en ze weven deze patronen allemaal uit hun hoofd. Al jaren en jaren wordt het overgedragen van moeder op dochter en een bepaalde manier van weven wordt alleen door mannen gedaan. Na deze leerzame ochtend willen we met de chickenbus naar Montericco. Want na alle verantwoorde cultuur zijn we wel een keer toe aan het strand. Helaas worden we in de bus beroofd, Tim zijn portomonnee met 60 euro wordt gestolen, maar er zaten gelukkig geen bankpassen in. Hopelijk komt het terecht bij een gezin die anders die avond niet konden eten. Na wat heisa op het politie bureau proberen we het toch nog maar een keer (we laten ons niet kennen we gaan gewoon maar door) en 4 uur en 3 chickenbussen later zijn we in Montericco. Om even bij te komen besluiten we hier lekker een dagje van een zwart zand strand met volleybalveld te genieten.Het hostel heeft een zwembad en een papagaai die heel, heel, heel vaak Hola zegt. In Montericco is een woeste zee, zo een waarbij in de zee je ledemate alle kanten op slingeren ik vind dat heerlijk.Toen we wakker werden en ik de kamer deur open deed kwam er gelijk een krab binnen gelopen, een zeer vreemde gewaarwording. We eten heerlijke veggie burritos en drinken lemon juice. Maar er is verder vrij weinig te doen dus na 1 dagje chillen gaan we de volgende ochtend met de boot door de Mongrove om verder te reizen naar El Salvador. Na 2 chickenbussen komen we bij de grens die we zelf oversteken, het is nog best een eindje lopen en hier krijgen we weer een prachtige stempel in ons paspoort. Vanaf de grens reizen we door naar El Tunco, dit is eigenlijk een stadje wat een surfclub is. Er verblijven hier mensen die soms maanden blijven en maar surfen. Ze hebben wel veel leuke winkeltjes en eettentjes en het strand is ook leuk, maar na 2 dagen valt de stroom uit, doen de ATM's t niet meer en we hebben niet meer zoveel geld dus we besluiten om toch maar terug te gaan naar Leon in Nicaragua.

De reis naar Leon is vreselijk door de rijstijl van onze chauffeur voel ik me 10 uur lang echt vreselijk en we slapen 1 nacht in een vies hostel. Maar de volgende dag voel ik met gelukkig een stuk beter. We verhuizen naar een heerlijk ruim hostel en we gaan weer naar de french bakery om een paar dagen te laat als nog een taartje op Tim's vaders verjaardag te eten. Maar ook heerlijke broodjes met gouda kaas. Op zaterdag avond hebben we een uitje en gaan we naar de film Capitana Americana 2. Eerst gaan we uiteten bij Cocin Art waar we vorige keer ook al een paar keer heerlijk gegeten hebben en een interessant gerecht voorbij zagen komen wat we ook graag wilde proeven. Sisseling plate en t is heerlijk. Bij de film nemen we lekker popcorn en cola en gaan in de rij staan. Ook al staan we ergens midden in de rij, als we binnen komen is de film al begonnen. In de bioscoop zijn baby's en kinderen aanwezig terwijl t toch best een geweldadige film is. Dit lijkt meer te komen door gebrek aan een oppas is en niemand kijkt er dan ook vreemd van op. Een jongetje naast ons verslikt zich bijna in zijn popcorn, maar gelukkig komt het zowel met het jongetje als met Capitana Amerikana helemaal goed. We gaan een dagje naar het strand van Las Pañitas. Hier vinden we een heerlijk strandje met een volleybalnet, een leuk strandtent met zwembad, het is er heerlijk. 'S avonds zien we 2 Nederlandse meiden die we in Flores hebben ontmoet en we maken er een gezellige avond met nica libre en mojito's van. We dansen salsa in een kledingwinkel waar ik een shirtje koop met korting. We eten bij een pizza tent en doen nog een laatste drankje bij de Via Via bar.

We komen er achter dat onze plannen wat ingewikkeld zijn omdat het met pasen moeilijk reizen is en het super druk en duur is aan het strand met overal dronken locals. Daarom kiezen we ervoor om nu eerst zo snel mogelijk naar de Corn Islands te gaan. Na alle bus reizen en ziek zijn verwennen we ons zelf met een vliegticket en Wow we're going to Corn Islands!
Dinsdag 8 April hebben we ons laatste ontbijtje bij de Frech bakery om daarna naar Managua airport te gaan en met t vliegtuigje (er passen 49 mensen in) naar Big Corn Island te gaan. We krijgen plastic herbruikbare tickets die we bij t instappen in moeten leveren. Na 1,5 uur landen we op big corn waar we gelijk een taxi nemen om met de boot naar little corn te gaan. De boot is een motorboot waar natuurlijk weer veel meer mensen in passen dan je aanvankelijk denkt, met 2 enorme motoren er achter. Het water is redelijk wild en zo stuiteren we in een half uur naar little corn. Op Big corn zagen de mensen er al iets anders uit, maar hier kom je echt in een ander land. Ze spreken hier engels en t is een echt Caribisch eiland. De sfeer is heel layback en er zijn allemaal mensen die ons mee willen nemen naar een hostel. Wij willen graag naar grays place en daar is gelukkig nog plek. We krijgen een leuk rasta hutje met hangmat en met uitzicht op zee. We gaan die avond bij Rosa's eten want dat heeft Noortje ons aangeraden en t is heerlijk! Die avond slaap ik zo goed, met het geluid van de zee op de achtergrond, echt te gek.
De volgende ochtend gaan we ontbijten en bij t ontbijt zit koffie of thee en een heerlijke fruit en kokosnoot salade inbegebrepen. Tijdens het ontbijt komt er een enorme bui naar beneden we wisten al dat dinsdag de slechtste dag zou worden, maar deze bui is slechts het begin van de storm. Nouja slecht weer verbroederd en zo ontmoeten we Ani en Cherry, 2 nichtjes uit Duitsland.We hebben gelijk een klik en kunnen vooral heel erg met ze lachen. Zij zijn 's ochtends gaan vissen met de locals om een ron don party te houden. Ron Don is een enorme maaltijd en wij zijn uitgenodigd. Als we aankomen bij Stadman staat er al een enorme pan op een vuurtje gevuld met aardappelen, banaan, maar vooral heel veel vis en kreeft. We krijgen allemaal enorme kommen met deze soort van vissoep. Ik vind vooral de soep, kreeft en vis heel lekker en krijg t lang niet allemaal op, maar zelfs Tim krijgt niet allemaal op, t is echt heel veel en heel lekker. Als tonnetjes rond rollen we terug naar ons hutje voor op nieuw een heerlijke nacht slapen.
Tijdens de storm zijn er aan het vaste land in Managua een aantal aarbevingen van een schaal van 6.1 en de storm wordt zo heftig dat er geen boten van en naar het eiland meer gaan waardoor een aantal mensen hun vlucht missen, maar het is vooral heel gezellig want al snel kennen we hierdoor het hele eiland. Het waait vooral maar de zon schijnt en we zonnen, we lezen, we hangmatten, we eten zo nu en dan kreeft, dit eiland leventje bevalt ons wel. We gaan op verkenning over het hele eiland we gaan een dagje chillen bij dereks place met hobbit achtige huisjes, t is net een sprookje daar. We gaan een dagje naar een privestrandje bij casa iguana's waarbij we tijdens het zonnen verrast worden door een hoge golf en al onze spullen in t water belanden. Maar na wat wapper en blaas werk krijgen we bijna alles weer terug in oude staat. We ontdekken de lekkerste frietjes van t eiland. We maken een avondje muziek, Cherry en Tim zingen en spelen gitaar en de rest zingt af en toe lekker mee onder het genot van wat nica libre.
Een dagje gaan we snorkelen, ik ben er nu achter dat ik sommige dingen gewoon echt helemaal niet kan, 0,01% talent heb ik voor snorkelen. Op de boot ben ik nog vol volle moed, we varen en er springt een inktvis aan boord en toen dacht ik eigenlijk al, die heb ik in ieder geval gezien. In het water gaat mijn mondstuk los en dat heb ik niet door dus ik denk dat ik het verkeerd doe met ademen. Na een minuut geef ik het al op en denk ik dat ik wel zal verdrinken. Maar dan komt gids en held Charlie met een zwemvest, hier kan ik heerlijk in liggen dobberen en zo zie ik toch nog een paar haaien , een rog, koraal, een paar mooie visjes en een school blauwe vissen. Het is jammer dat ik er zo slecht in ben want ik vind het altijd zo prachtig, echt alsof je een ander wereld gaat ontdekken. Op de boot word ik enorm zeeziek en met mij de rest van de boot dus we vervroegen de terugkeer.
Op de laatste dag beklim ik de lighthouse op een heel erg stijle trap, er is wel een fantastisch uitzicht over het hele eiland maar de trap was zo eng dat ik er helemaal rillrig van ben. Dus na 4 foto's ga ik snel weer naar beneden. Maar wat een heerlijke week op een prachtig bounty eiland. Echt zoals je ze alleen maar op postkaartjes ziet.