Bailando sobre un volcán

Van Granada naar Leon is toch wel een hele verandering. Gister hoorde we een meisje zeggen dat Granada vaak met het mooiste meisje van de klas wordt vergeleken en Leon met haar iets minder mooie, maar slimme en interessante zusje. In die vergelijking kan ik me wel vinden. In Leon is alles net iets ruiger, iets viezer (helaas ook iets meer kakkerlakken iewww), maar er zijn ook wel meer leuke dingen te doen.

We zijn overigens niet met de chicken bus van Granada naar Leon gegaan maar met een minivan. Dat duurde nog best lang omdat ze alle mensen die langs de snelweg lopen mee willen nemen zodat ze er nog wat geld aan kunnen verdienen. En er lopen nogal wat mensen langs de ¨snel¨weg, dan schuift de deur open gevolgd door een eigenaardig fluitje en dan Manoa, Manoa, Manoa geroep als een soort mantra. Dit was opzich al een hele beleving. Toen we in Manoa (Managua) aankwamen hadden we er een uurtje opzitten in een busje met goede airco, maar wat bleek nou zaterdag reizen in Nicaragua is net zo iets als zaterdag naar Ikea gaan in Nederland. Dus we sloten ons aan in een rij om na een uur wachten ingepakt te worden in een minivan zonder airco, en op de bergen in. Terwijl iedereen rustig een dutje deed voelde ik me beroerd en wilde er alleen maar zijn, nou goed aan alles komt een eind zo ook aan deze beroerde reis. We zijn met een fietstaxi super leuk naar ons hostel gebracht. We kwamen terecht bij Hostel Albergue een kleurrijk hostel met redelijke goedkope kamers en een nog goedkopere dorm. We zijn lekker mexicaans gaan eten om toch alvast wat van de rijst en bonen mee te maken. Tim had eindelijk zijn eerste cervesa en ik wilde een vino tinto bestellen maar ze hadden alleen tequilla, na onze reisdag heb ik toch maar een colatje besteld.
De volgende ochtend bleek dat er een ontbijt van Pannenkoeken (ja dat mag wel even met een hoofdletter) bij de prijs zat inbegrepen. Je kan je indenken, een hele blije Tia! We zijn op verkenningstocht in Leon gegaan. We vonden de grootste Cathedraal van Nicaragua, deze staat ook op de wereld erfgoed lijst. Een prachtige witte kerk die door omliggende vulkanen wat zwart geblakerd is, maar ze zijn hem weer aan het schilderen, de voorkant bovenin is gedaan maar dit is een project van jaren (wat verwacht je hier ook anders manana, manana). We vonden ook een heerlijk sapje bij een sap bar, want het is namelijk echt heeel heeeel heeeel heet hier. Er was ook een luxe cafe waar ze Erdinger bier hadden, dus voor de liefhebber je hoeft niet naar Ameland je kan ook naar Leon.We hebben heerlijk gegeten bij een vegetarisch restaurant CocinArt.
De dag erna zijn we naar het strand gegaan wat nog best een expeditie bleek, via een hostel hadden we vervoer geregeld maar toen puntje bij paaltje kwam ging die niet. Toen zijn we net als de lokal´s eerst met de taxi naar het busstation gegaan en toen jawel met een chickenbus naar het strand. Toen we gingen zitten was de bus nog vrij leeg, maar toen we een half uur later weg gingen was hij stampens vol. Eenmaal op strand kwamen we bij een enorm lang strand, Katwijk zou jaloers zijn. We moesten wel 10 minuten lopen voor we bij de zee waren onderweg zagen we gekke vogels die op een kruising tussen een gier en een kalkoen leken en gekke meeuwen, we hebben ook mooie schelpen gevonden. Maar eenmaal daar was het water heerlijk. Na wat liggen, zwemmen, lezen, zwemmen, liggen, nog even bij een strandtendje in een hangmat gehangen. We krijgen zelf het tempo van Manana Manana ook steeds beter te pakken. De dag erna hadden we een regel dagje met als beloning een lekker taartje bij de french bakery.
Een van de dingen die we hebben geregeld was Vulcano Boarden, wat vandaag op het programma staat (deze activiteit staat op national geografics list to do before you die, en dit is al de 2de die we doen want de vulkaan op Bali beklimmen staat er ook op). Bij het opstaan hebben we nog even geluiserd naar het nummer ¨dansen op een vulkaan¨van de dijk dus we waren al helemaal in de stemming. We moesten al om 8 uur aanwezig zijn, van spanning was ik bijna op mijn slippers gegaan inplaats van m´n bergschoenen, maar dat zag ik gelukkig net op tijd. De weg erheen was hobbelig we kwamen veel mannen op paarden tegen en wagens met koeien ervoor, maar iedereen ging netjes aan de kant voor ons. We reden langs een hele hoge boom waarvan de maya´s vroeger dachten dat dat het contact punt was tussen de goden en de aarde. Na de hobbelige tocht kwam die ineens in beeld, de Cerro Negro, de zwarte vulkaan. Toen we aankwamen mochten we nog even in een pieterbuuren voor leguanen kijken. Zij worden hier opgelapt en dan weer vrijgelaten. Maar toen ging het echte werk beginnen. Tegelijk met ons starte een andere groep met wie we samen gingen lopen. Maar met een tas en een board op je rug is een vulkaan beklimmen echt zwaar. Af en toe hadden we een kleine pauze om water te drinken en dan vertelde onze gidsen wat en was er een prachtig uitzicht. Eenmaal boven moesten we onze enorme pakken nog aan doen. Wij hadden een groot groen pak XXL, allebei een groene bril en om het af te maken een gele bandana. Omdat de andere groep groter was mochten wij als eerst en Tim en ik hadden al afgesproken dat ik als eerste zou gaan. Ik vond het zo eng, het is toch anders dan een glijbaan in duinrell. Maar daar ging ik veel in de rem want dat had ik geleerd. Ik ging dan ook maar 21 km/h, maar beneden dacht ik gelijk dit was cool dit kan sneller en dit gaan we nog een keer doen. Gelukkig dacht Tim dat ook. Maar die hele klim nog een keer dat hoefde van mij eigenlijk niet, maar goed dat kon niet anders. We liepen met een iets kleiner maar gezellig groepje door naar boven, op de wat vlakkere stukken hebben we zelfs nog even gezongen. Boven hebben we nog een ei gegeten die de gids van de andere groep in de eerste ronde in de vulkaan begraven had, en met ons groepje hebben we een spring foto gemaakt. Heel leuk en toen weer in onze mooie pakken en nu wilde we ook wel echt goed hard gaan. Tim ging wel 35 km/h en ik ging het snelste van de hele groep met 59 km/h en het was super vet!
Vandaag hebben we een dagje gerelaxed want morgen ochtend worden we om 03:00 opgehaald om naar Guatamala te gaan, Antigua here we come!